De moeder van de juf van mijn oudste is overleden, de juf is een paar weken niet op school geweest! Dit heeft veel indruk gemaakt in de klas en ook op mijn oudste.
Van de week zegt ze'' mam ik schrijf een kaart aan de juf om haar sterkte te wensen en ook voor haar broers en zussen als ze die heeft''! Ik zei toen ''wat een geweldig idee en wat ontzettend lief van jou''. Vandaag heeft ze de kaart geschreven samen met een vriendin die hier voor de lunch was. Een korte greep uit de woorden die zij op papier hebben gezet ''lieve juf, ik hoop dat u een fijn kerstfeest heeft en dat u weer snel in uw vel zit...''lieve juf ik wens u veel sterkte ook voor uw broers en zussen want het is vast moeilijk als je moeder overleden is''! Pure puurheid, ik schoot er zelf vol van toen ik het las!
Wat we als volwassen bijna allemaal te veel afleren is het reageren vanuit ons gevoel, denken we niet veel te vaak ''wat zal degene denken als ik dat, of zus, of zo, doe of opschrijf''? Niets!, want als het uit een gemeend authentieke gevoel komt kan het niet anders zijn dan dat die ander denkt ''Tjee wat lief, wat attent wat fijn dat iemand aan me denkt en met me meedenkt''!
Zullen we het eens gaan proberen, niet (teveel) denken maar doen?
Ik ga het meteen uit proberen maar vooral in de praktijk brengen!
vrijdag 16 december 2011
zaterdag 10 december 2011
Bewustzijn
7 Jaar is ze, aan de hand van haar moeder kwam ze binnen in mijn praktijk en de eerste 3 sessies liet ze die hand niet los, behoorlijke faalangst en onzekerheid. Langzaamaan hebben zij en ik het samen opgebouwd, stapje voor stapje en bij sessie 4 liet ze de hand van haar moeder los en mocht haar moeder zelfs even naar huis in plaats van te wachten beneden. Na 7 keer te zijn geweest namen we met een dikke knuffel afscheid en wisten zowel de dame van 7 jaar en haar ouders, ook, hoe om te gaan met faalangst. Want bij alles wat minder goed gaat zijn er ook zoveel dingen die goed gaan.
Na een paar weken spreek ik de moeder, zij staat op het punt om haar dochter van school te halen. De juf benaderd in ieder geval haar dochter negatief, voor een positieve kijk op dingen is blijkbaar geen ruimte. Bij het ''10 minuten'' gesprek was het een en al negativiteit! En natuurlijk heeft dit zijn weerslag op haar dochter.
Daarom mijn oproep: juffen, meesters, voetbaltrainers, buurvrouwen, winkelmedewerkers, opa's en oma's, papa's en mama's en degene die ik nog vergeten ben, wees je bewust van je invloed, je houding, je opstelling, je taalgebruik dus alles van jezelf naar kinderen toe. Aansturen en corrigeren, ja zeker doen, maar ook de positieve dingen blijven benoemen. Ik beloof je, het doet heel veel goed, ook voor jezelf want de zaken negatief benaderen maakt dat je jezelf echt niet fijner voelt! Ga eens na bij jezelf als iemand in je directe omgeving constant roept dat je het niet goed doet...hoe moet dat voelen?
''De mooiste geest is een jeugdige geest als je niet meer jong bent''!
Veel succes!
Na een paar weken spreek ik de moeder, zij staat op het punt om haar dochter van school te halen. De juf benaderd in ieder geval haar dochter negatief, voor een positieve kijk op dingen is blijkbaar geen ruimte. Bij het ''10 minuten'' gesprek was het een en al negativiteit! En natuurlijk heeft dit zijn weerslag op haar dochter.
Daarom mijn oproep: juffen, meesters, voetbaltrainers, buurvrouwen, winkelmedewerkers, opa's en oma's, papa's en mama's en degene die ik nog vergeten ben, wees je bewust van je invloed, je houding, je opstelling, je taalgebruik dus alles van jezelf naar kinderen toe. Aansturen en corrigeren, ja zeker doen, maar ook de positieve dingen blijven benoemen. Ik beloof je, het doet heel veel goed, ook voor jezelf want de zaken negatief benaderen maakt dat je jezelf echt niet fijner voelt! Ga eens na bij jezelf als iemand in je directe omgeving constant roept dat je het niet goed doet...hoe moet dat voelen?
''De mooiste geest is een jeugdige geest als je niet meer jong bent''!
Veel succes!
maandag 5 september 2011
Loyaal
Kinderen blijven (bijna) altijd loyaal aan hun ouders.
Volgde vandaag de aflevering van ''Spoorloos'', heb je m ook gezien? Een vader, hij woont nu in Zuid Afrika, probeert na een slordige 40 jaar weer contact te krijgen met zijn dochter die nu 42 is. De vader heeft een behoorlijk turbulent leven geleid, 3 keer getrouwd, 2x gescheiden zijn laatste vrouw nam een vriendje, iets wat deze vader niet vreemd was de eerdere 2 huwelijke werden verbroken omdat hij een andere vriendin had. Zijn dochter verliet hij toen ze amper 2 maanden oud was, nu deze mijnheer ouder wordt gaat het knagen...hij wil graag weer contact met zijn, nu volwassen, dochter! Natuurlijk heeft hij alle recht toe, bij het zien van haar beelden waarin de dochter zich afvraagt hoe je als vader een baby van 2 maanden kunt verlaten lopen de tranen over zijn wangen. De dochter een alleenstaande moeder, die prima haar mannetje staat, is vooral nieuwsgierig naar haar vader en staat zeker open voor het contact. Ik had een beetje een dubbel gevoel bij dit weerzien, het is zeker niet aan mij om te oordelen maar deze vader maakt er toch ''best wel'' een beetje een puinhoopje van en de dochter ontvangt hem met open armen. Prachtig! Alleen hoop ik wel dat de vader beseft hoe prachtige kans hij krijgt, een dochter ''erbij'' plus ook nog 2 kleindochters...ik hoop zo dat hij er nu wel zuinig mee omgaat. De loyaliteit van kinderen is heel rekbaar, beseffen wij ouders dat? Vandaag nog zei mijn oudste ''mama jij bent soms best streng maar ik vind je toch de liefste'' gelukkig denk ik dan! Zal zij als ze later 42 is, er ook nog zo over denken? Wat hoop je als ouder voor je kind? Geluk, liefde en wijsheid? Natuurlijk hoop ik al deze dingen voor mijn beide dochters maar ik hoop ook dat ze zich emotioneel en sociaal goed kunnen bewegen, ik denk dat er dan een goede basis is gelegd voor het geluk, liefde en wijsheid!
Ik kan alleen maar mijn ontzettende stinkende best doen een zo goed mogelijke moeder te zijn maar eerlijk is eerlijk ik ben ook heel gewoon mens. En ja hoor ik heb ook een mindere dag, ben ook chagrijnig of gestrest. Maar ook altijd bewust van mijn eigen gedrag, daar zit de bescheiden winst denk ik.
Beste ouders, wees je bewust van je gedrag tegenover je kind, het doet heel veel met je kind meer dan je wellicht nu kunt bedenken.
Volgde vandaag de aflevering van ''Spoorloos'', heb je m ook gezien? Een vader, hij woont nu in Zuid Afrika, probeert na een slordige 40 jaar weer contact te krijgen met zijn dochter die nu 42 is. De vader heeft een behoorlijk turbulent leven geleid, 3 keer getrouwd, 2x gescheiden zijn laatste vrouw nam een vriendje, iets wat deze vader niet vreemd was de eerdere 2 huwelijke werden verbroken omdat hij een andere vriendin had. Zijn dochter verliet hij toen ze amper 2 maanden oud was, nu deze mijnheer ouder wordt gaat het knagen...hij wil graag weer contact met zijn, nu volwassen, dochter! Natuurlijk heeft hij alle recht toe, bij het zien van haar beelden waarin de dochter zich afvraagt hoe je als vader een baby van 2 maanden kunt verlaten lopen de tranen over zijn wangen. De dochter een alleenstaande moeder, die prima haar mannetje staat, is vooral nieuwsgierig naar haar vader en staat zeker open voor het contact. Ik had een beetje een dubbel gevoel bij dit weerzien, het is zeker niet aan mij om te oordelen maar deze vader maakt er toch ''best wel'' een beetje een puinhoopje van en de dochter ontvangt hem met open armen. Prachtig! Alleen hoop ik wel dat de vader beseft hoe prachtige kans hij krijgt, een dochter ''erbij'' plus ook nog 2 kleindochters...ik hoop zo dat hij er nu wel zuinig mee omgaat. De loyaliteit van kinderen is heel rekbaar, beseffen wij ouders dat? Vandaag nog zei mijn oudste ''mama jij bent soms best streng maar ik vind je toch de liefste'' gelukkig denk ik dan! Zal zij als ze later 42 is, er ook nog zo over denken? Wat hoop je als ouder voor je kind? Geluk, liefde en wijsheid? Natuurlijk hoop ik al deze dingen voor mijn beide dochters maar ik hoop ook dat ze zich emotioneel en sociaal goed kunnen bewegen, ik denk dat er dan een goede basis is gelegd voor het geluk, liefde en wijsheid!
Ik kan alleen maar mijn ontzettende stinkende best doen een zo goed mogelijke moeder te zijn maar eerlijk is eerlijk ik ben ook heel gewoon mens. En ja hoor ik heb ook een mindere dag, ben ook chagrijnig of gestrest. Maar ook altijd bewust van mijn eigen gedrag, daar zit de bescheiden winst denk ik.
Beste ouders, wees je bewust van je gedrag tegenover je kind, het doet heel veel met je kind meer dan je wellicht nu kunt bedenken.
zondag 19 juni 2011
Voyeurisme
Ik ben benaderd door een productie bedrijf van de NCRV die een programma ''Connected'' gaan uitzenden. In dit programma worden 5 vrouwen gevolgd in hun dagelijkse leven wat zij zelf filmen. Vrouwen in de leeftijd van 16 tot ongeveer 45 jaar.
Een vriendin uit Amsterdam heeft mijn naam doorgegeven aan de eindredacteur van dit programma. Deze vriendin vind dat ik een leuk en interessant/bewogen leven leid. En van die laatste opmerking was ik onder de indruk want blijkbaar ziet zij zo mijn leven. Mijn 2 prachtige meiden (dat onderschrijf ik meteen!!) mijn zingen, het lopen van de vierdaagse, de oude caravan op het prachtige De Woude...en de woorden ''warm'' en ''empathie'' kwam ook bij haar omhoog toen ze aan me moest denken. Natuurlijk werd mijn ego enorm gestreeld bij het horen van dit alles. Maar eerlijk is eerlijk zo kijk ik zelf echt helemaal niet tegen t leven aan wat ik leid. En ik doe hier niet aan valse bescheidenheid!!
Een hele leuke Belgische Joke belde me de volgende dag om een telefonische ''screening'' te doen, het werd een interessant gesprek van ruim 1,5 uur! Het ''Want'' ''Waarom'' en ''Hoe'' en wat mijn thema's zijn uitgebreid aan de orde gekomen. Maar zeker ook het eventuele filmen van mijn leven, want het is niet alleen mijn leven wat dan gefilmd wordt, mijn meiden, mijn partner zijn kinderen, de buren, mijn collega's op het werk, zelfs de kassière zal er aan moeten geloven en is dat wat ik wil? Als het alleen voor mezelf zou zijn dan zou het meteen een ''go'' zijn geweest. Maar nu met mijn meiden en al hun kwetsbaarheid en mijn kwetsbaarheid tegenover hun. Tegelijkertijd vind ik het fijn om te reflecteren en te laten weten hoe ik in t leven sta..en een zekere entertainer in me vind het ook niet erg om op dat podium te staan.
De camera kan altijd nog uit... denk ik dan, al is dat niet de bedoeling want als ''de shit hits de fan'' is het voor tv natuurlijk het mooist...een programma weiden aan een moeder met 2 dochters en een partner die de hele tijd liefelijk naast elkaar op de bank zitten en vooral geen conflicten hebben is als kijken naar Frans Bauer die chinees haalt (sorry Frans!).
Ik zit nog lang niet in het programma en komt nog een live screening bij een casting bureau..misschien ben ik wel niet ''tv geniek'' genoeg of niet interessant genoeg...
Om er maar eens een heerlijke cliche opmerking tegen aan te gooien...''ik laat het allemaal maar op me af komen''! Er dreunt de hele tijd een zin van ''Doe Maar'' door mijn hoofd...''er zit een knop op je tv..die helpt je zo uit de puree'' ....
Een vriendin uit Amsterdam heeft mijn naam doorgegeven aan de eindredacteur van dit programma. Deze vriendin vind dat ik een leuk en interessant/bewogen leven leid. En van die laatste opmerking was ik onder de indruk want blijkbaar ziet zij zo mijn leven. Mijn 2 prachtige meiden (dat onderschrijf ik meteen!!) mijn zingen, het lopen van de vierdaagse, de oude caravan op het prachtige De Woude...en de woorden ''warm'' en ''empathie'' kwam ook bij haar omhoog toen ze aan me moest denken. Natuurlijk werd mijn ego enorm gestreeld bij het horen van dit alles. Maar eerlijk is eerlijk zo kijk ik zelf echt helemaal niet tegen t leven aan wat ik leid. En ik doe hier niet aan valse bescheidenheid!!
Een hele leuke Belgische Joke belde me de volgende dag om een telefonische ''screening'' te doen, het werd een interessant gesprek van ruim 1,5 uur! Het ''Want'' ''Waarom'' en ''Hoe'' en wat mijn thema's zijn uitgebreid aan de orde gekomen. Maar zeker ook het eventuele filmen van mijn leven, want het is niet alleen mijn leven wat dan gefilmd wordt, mijn meiden, mijn partner zijn kinderen, de buren, mijn collega's op het werk, zelfs de kassière zal er aan moeten geloven en is dat wat ik wil? Als het alleen voor mezelf zou zijn dan zou het meteen een ''go'' zijn geweest. Maar nu met mijn meiden en al hun kwetsbaarheid en mijn kwetsbaarheid tegenover hun. Tegelijkertijd vind ik het fijn om te reflecteren en te laten weten hoe ik in t leven sta..en een zekere entertainer in me vind het ook niet erg om op dat podium te staan.
De camera kan altijd nog uit... denk ik dan, al is dat niet de bedoeling want als ''de shit hits de fan'' is het voor tv natuurlijk het mooist...een programma weiden aan een moeder met 2 dochters en een partner die de hele tijd liefelijk naast elkaar op de bank zitten en vooral geen conflicten hebben is als kijken naar Frans Bauer die chinees haalt (sorry Frans!).
Ik zit nog lang niet in het programma en komt nog een live screening bij een casting bureau..misschien ben ik wel niet ''tv geniek'' genoeg of niet interessant genoeg...
Om er maar eens een heerlijke cliche opmerking tegen aan te gooien...''ik laat het allemaal maar op me af komen''! Er dreunt de hele tijd een zin van ''Doe Maar'' door mijn hoofd...''er zit een knop op je tv..die helpt je zo uit de puree'' ....
maandag 14 maart 2011
8 jaar
Mijn oudste dochter is 8 jaar geworden! Als de dag van gisteren weet ik nog dat ze 3 weken te vroeg werd geboren, net 2 dagen ervoor had ik nog op mijn hoge hakken mijn eigen verjaardag gevierd en liep ik hoog zwanger op die hakken te dansen. Denkend dat het nog wel even zou duren voordat hij of zij zich zou aandienen! Niets was minder waar, het begon vroeg in de ochtend rond 4.30 en 3,5 uur later was ik moeder. Prima bevalling, lekker vlot, precies zoals ik zelf in elkaar zit! Vier dagen later echter zat ik met een heel stuk minder zelfvertrouwen achter in de auto terwijl de kersverse papa reed, op weg naar het ziekenhuis, naar haar te kijken of ze het alsjeblieft zou redden. Onderkoeld en ondervoed was de diagnose. De kraamhulp had 1 dag verzuimd te temperaturen en mijn borstvoeding was gewoonweg niet genoeg geweest, 1 en 1 is dan 3. (ik wijs echt niet snel naar een ander maar hier ben ik toch heel voorzichtig geneigd te wijzen naar de kraamhulp..een jonge meid die ook nog maar net van de opleiding afkwam en waarschijnlijk net zo onzeker was als ik...) Maar deze ervaring maakte wel dat ik geen vertrouwen meer had in mezelf. Elke druppel van haar fles moest op was dat niet t geval dan was ik behoorlijk overstuur, even de ''koude'' gang (in mijn eigen huis) op met mijn oudste betekende voor mij 2 badhandoeken om haar heen want stel je voor dat ze weer onderkoeld raakte! Nee een pretje was die begin tijd niet, ook niet voor de papa! Echt genoten heb ik niet van dat eerste jaar, ik dacht de hele tijd ''als ze nu maar 1 jaar is, is ze sterker''. Prompt kreeg ze met 14 maanden een koortsstuip..we zijn nog nooit zo snel over de Waalbrug van Nijmegen geweest...jammer alleen dat het in een ambulance was..de koortsstuip had toen 40 minuten geduurd! Uit een reflex (nadat ik 112 had gebeld) ben ik haar gaan uitkleden en heb haar op haar zij gelegd zodat in ieder geval niet haar tong kon inslikken. Vraag me niet waar ik die logica vandaan haalde ik deed t gewoon. In het ziekenhuis kreeg ze nog een aanval en ook die duurde lang...!! Om haar spieren en alles te ontspannen is ze ingespoten met valium en dat maakte dat ze tot s avonds 20.00 uur sliep, samen met mijn schoonmoeder (mijn moeder was bij mijn jongste dochter die toen net 6 weken oud was) hebben we bij haar bed gezeten waar ze heerlijk lag te slapen. s Avonds toen ik aan het eind van mijn latijn was werd ze wakker en dacht ze ''joehoe daar is mama laten we spelen''...ze heeft er helemaal niets aan over gehouden, maar wat een tijd!
Nu zijn we 7 jaar verder en wordt ze al een echte meid, een mp4 speler prijkte op haar lijstje voor haar verjaardag en een spiegel is niet veilig voor haar. En voor die spiegel wordt alles grondig geïnspecteerd met de nodige ''sexy'' bewegingen. Jongens zijn ''stom'' maar toch ook stiekem wel een beetje leuk en wij samen gaan al de nodige discussies aan ...pre puberteit!
Maar ze is ook heel sociaal...denkt altijd aan anderen (en niet altijd genoeg aan zichzelf dus dat houd ik haar ook voor) ze leest elk boek binnen no time uit en stelt vragen die ook voor mij maken om goed over zaken na te denken. Ze chat op ''Avastars'' en wil nog net geen Hyves account...ben benieuwd hoe lang dat duurt...?
Tegelijkertijd is ze ook nog heerlijk een (klein) meisje en kan ik nog heerlijk met haar knuffelen! Op haar verjaardag hebben we samen geshopt...en ''meiden'' dingen gedaan!
Maar vooral ben ik erg trots op mijn oudste! Haar plek in het gezin zal altijd de oudste blijven een titel die zij met verve draagt! Nog ''even'' en is ze is 18... en dan....? Ik ging op mezelf wonen op die leeftijd gewoonweg omdat ik er aan toen was...in heel, heel veel zaken lijkt mijn oudste op mij,... ik heb ruim 5 maanden rondgetrokken in Amerika en woonde ruim 3 jaar in Engeland.....oh help...! Vandaag en morgen en alle dagen genieten van haar en van haar zijn!
Way the go girl! Leef je leven! Ik sta pal achter je!
Nu zijn we 7 jaar verder en wordt ze al een echte meid, een mp4 speler prijkte op haar lijstje voor haar verjaardag en een spiegel is niet veilig voor haar. En voor die spiegel wordt alles grondig geïnspecteerd met de nodige ''sexy'' bewegingen. Jongens zijn ''stom'' maar toch ook stiekem wel een beetje leuk en wij samen gaan al de nodige discussies aan ...pre puberteit!
Maar ze is ook heel sociaal...denkt altijd aan anderen (en niet altijd genoeg aan zichzelf dus dat houd ik haar ook voor) ze leest elk boek binnen no time uit en stelt vragen die ook voor mij maken om goed over zaken na te denken. Ze chat op ''Avastars'' en wil nog net geen Hyves account...ben benieuwd hoe lang dat duurt...?
Tegelijkertijd is ze ook nog heerlijk een (klein) meisje en kan ik nog heerlijk met haar knuffelen! Op haar verjaardag hebben we samen geshopt...en ''meiden'' dingen gedaan!
Maar vooral ben ik erg trots op mijn oudste! Haar plek in het gezin zal altijd de oudste blijven een titel die zij met verve draagt! Nog ''even'' en is ze is 18... en dan....? Ik ging op mezelf wonen op die leeftijd gewoonweg omdat ik er aan toen was...in heel, heel veel zaken lijkt mijn oudste op mij,... ik heb ruim 5 maanden rondgetrokken in Amerika en woonde ruim 3 jaar in Engeland.....oh help...! Vandaag en morgen en alle dagen genieten van haar en van haar zijn!
Way the go girl! Leef je leven! Ik sta pal achter je!
zondag 27 februari 2011
Van ratjetoe tot mengelmoes....oftewel samengesteld gezin!
Samengesteld gezin... alleen t woord ''samengesteld'' al... het heeft voor mij ietwat een aparte smaak. Alsof je een heleboel ingrediënten bij elkaar doet en dan maar hopen dat t een beetje gaat smaken. Want ieders smaak is verschillend en daar zit wat mij betreft nu juist de crux! Verschillende (opvoeding)stijlen komen ineens samen en dat maakt een heleboel zaken een stuk ingewikkelder. Want hoe laat gaat een puber naar bed, en wanneer stuur een 7 jarige dame wel naar boven omdat ze maar blijft treuzelen met haar eten, wanneer mag een kind nu wel nog even plassen - ook al zitten we nog aan tafel te eten - en wanneer zeg je ''misschien lusten andere ook nog wel een beetje sla'' net voordat puberdochter voor de 3e keer het laatste restje uit de schaal vist.
Het aanspreken van ''niet jouw kinderen'' is een lastig iets..want je bent al snel ''dat mens'' (die toevallig de partner is van hun vader).
En als degene die de kinderen aanspreekt wil je niet de hele tijd ''de boeman'' uithangen! Althans ik niet, maar ik zie zoveel en dan bedoel ik niet alleen praktisch (haren in het doucheputje....die niet van jouw zijn) maar ook indirect en dan zit je ineens in een heel ''grijs'' gebied. Want het zijn niet jouw kinderen maar je hebt wel last van het gedrag. Wetende dat er een andere partner (de ex) vele male meer invloed op heeft (en soms ook niet de meest positieve invloed....) maar ondertussen gebeuren er wel dingen in ook jouw huis, op jouw bank, met jouw spullen,..in jouw irritatie zone!
Dus probeer ik rekening te houden met alles in iedereen maar zet ik ook heel duidelijk een grens neer! Dan maar de boeman! De tijd dat ik daar last van had is voorbij want ik geloof in het grenzen zetten voor kinderen (en ja juist ook voor pubers!) ik zal je vertellen ze zijn er dol op, ja natuurlijk geven ze dat niet toe..! Stel je voor zeg...duh! Maar met grenzen aangeven zeg je heel duidelijk ''tot hier en niet verder'' en daar houden kinderen van, van duidelijkheid, ook al komt er nog zoveel protest.
En tussen de beide partners (die samen in een huis wonen, je zou er nog van in de war raken..al die partners!) zal er heel, heel veel gecommuniceerd moeten worden over het wel of wee van alle kids. En voor degene die zijn/haar kinderen minder ziet is er natuurlijk het punt dat je het zo graag leuk houdt in de korte tijd dat de kinderen er zijn. Ook daar heb ik oprecht begrip voor maar tegelijkertijd zeg ik ook dat je kinderen er niet mee dient om ze niet op te voeden! Ook al is het jouw weekend/vakantie en wil je pais en vree, juist ook dan gaat opvoeden door in al haar ornaat. Ik zie het zo, juist dan kun je als ouder jouw waarden en normen meegeven die jij belangrijk vindt. Kinderen zijn flexibel en zullen ook die oppakken. Misschien laten ze het niet meteen zien in hun gedrag maar ik ben ervan overtuigd dat het aankomt.
Voordelen zijn er ook, het is erg leuk om te zien hoe een puber vent van 14 fanatiek Twister speelt met een 6 en 7 jarige...en voor die laatste twee is een meid van 12 met al een beetje make up heeeel stoer. Natuurlijk is het niet alleen kommer en kwel maar interessant blijft het, ik blijf me dan ook verbazen over zaken. Dat houdt me scherp.
Uit onderzoek is gebleken dat het zeven, ja 7 jaar duurt voordat samengestelde gezinnen op elkaar ingespeeld zijn. Okay....voorlopig dus nog ratjetoe.....;-)...''even'' volhouden dus.
Het aanspreken van ''niet jouw kinderen'' is een lastig iets..want je bent al snel ''dat mens'' (die toevallig de partner is van hun vader).
En als degene die de kinderen aanspreekt wil je niet de hele tijd ''de boeman'' uithangen! Althans ik niet, maar ik zie zoveel en dan bedoel ik niet alleen praktisch (haren in het doucheputje....die niet van jouw zijn) maar ook indirect en dan zit je ineens in een heel ''grijs'' gebied. Want het zijn niet jouw kinderen maar je hebt wel last van het gedrag. Wetende dat er een andere partner (de ex) vele male meer invloed op heeft (en soms ook niet de meest positieve invloed....) maar ondertussen gebeuren er wel dingen in ook jouw huis, op jouw bank, met jouw spullen,..in jouw irritatie zone!
Dus probeer ik rekening te houden met alles in iedereen maar zet ik ook heel duidelijk een grens neer! Dan maar de boeman! De tijd dat ik daar last van had is voorbij want ik geloof in het grenzen zetten voor kinderen (en ja juist ook voor pubers!) ik zal je vertellen ze zijn er dol op, ja natuurlijk geven ze dat niet toe..! Stel je voor zeg...duh! Maar met grenzen aangeven zeg je heel duidelijk ''tot hier en niet verder'' en daar houden kinderen van, van duidelijkheid, ook al komt er nog zoveel protest.
En tussen de beide partners (die samen in een huis wonen, je zou er nog van in de war raken..al die partners!) zal er heel, heel veel gecommuniceerd moeten worden over het wel of wee van alle kids. En voor degene die zijn/haar kinderen minder ziet is er natuurlijk het punt dat je het zo graag leuk houdt in de korte tijd dat de kinderen er zijn. Ook daar heb ik oprecht begrip voor maar tegelijkertijd zeg ik ook dat je kinderen er niet mee dient om ze niet op te voeden! Ook al is het jouw weekend/vakantie en wil je pais en vree, juist ook dan gaat opvoeden door in al haar ornaat. Ik zie het zo, juist dan kun je als ouder jouw waarden en normen meegeven die jij belangrijk vindt. Kinderen zijn flexibel en zullen ook die oppakken. Misschien laten ze het niet meteen zien in hun gedrag maar ik ben ervan overtuigd dat het aankomt.
Voordelen zijn er ook, het is erg leuk om te zien hoe een puber vent van 14 fanatiek Twister speelt met een 6 en 7 jarige...en voor die laatste twee is een meid van 12 met al een beetje make up heeeel stoer. Natuurlijk is het niet alleen kommer en kwel maar interessant blijft het, ik blijf me dan ook verbazen over zaken. Dat houdt me scherp.
Uit onderzoek is gebleken dat het zeven, ja 7 jaar duurt voordat samengestelde gezinnen op elkaar ingespeeld zijn. Okay....voorlopig dus nog ratjetoe.....;-)...''even'' volhouden dus.
vrijdag 11 februari 2011
''Iets'' krijgt een betekenis....!
Vanmiddag werd ik gebeld door de tussenschoolse opvang, mijn jongste dochter was niet lekker, at amper en klaagde over buikpijn en hoofdpijn. Toen ik aankwam op school en haar zag wist ik meteen dat ze zeker niet ziek was...maar wat dan wel? Een ding was zeker ze was wel erg blij me te zien, een vertrouwd gezicht. Thuisgekomen heb ik haar maar eerst tot zichzelf laten komen daar had ze duidelijk behoefte aan, even op de bank met binnen handbereik een glas limonade en haar nog volle broodtrommel. Na een uurtje was ze er weer en het glas limonade plus boterhammen waren binnen no time op. En..nog beter...boven ging ze haar kompas halen en de spelcomputer om woordspelletjes te doen en klok te kijken. Deze meid van nog geen 7 kan feilloos klok kijken! Ook ziet ze binnen een oogopslag het aantal hokjes in bijvoorbeeld een pannenonderzetter, ze telt de ruitjes in een tafelkleed en telt met gemak 141 plus 39 op. Op haar ''wensen lijst'' staat een bezoek aan de sterrenwacht en woorden als ''onbehaaglijk'' zijn voor haar heel normaal. Gaan er bij u al bellen rinkelen? Bij mij wel en als ik eerlijk ben niet voor de eerste keer. Al zeker sinds 1,5 jaar (en onbewust al langer) weet ik dat er ''iets'' anders is bij mijn jongste! Het is een schat van een meid en zeker niet a sociaal! Als er een zwemtas ingepakt moet worden meld ik dat van te voren, want ''nu'' brengt heel veel verzet van haar kant met zich mee! Meerdere opdrachten (handen wassen, jas ophangen en tas uitpakken) maak ik korter en ''hapklaar'' want de eerste opdracht gaat prima, maar de andere gaan ''verloren'' in haar hoofd. Ze doet wat ik haar vraag, dat zeker, maar ik moet het in kleine hoeveelheden aan haar aanbieden.
Een sok met een ieniemienie draadje aan de binnenkant wordt door haar als een mega draad aangevoeld en als ik tegen haar mopper noemt ze dat ''mama's boze stem''. En zo kan ik nog uren doorgaan! Gelukkig kan ze zelf heel goed aangeven hoe het bij haar werkt, over de gebeurtenis bij het overblijven gaf ze aan ''dat er zoveel kinderen waren en die maakte ook zoveel lawaai, ik wil graag rust mama''.
Ik ben (nog) niet geschoold genoeg om een diagnose te kunnen stellen, maar buiten dat, ik wil niet ''dokteren'' over mijn eigen dochter. Dat wil ik (ik vind dat een must!) overlaten een een derde professionele partij. De afspraak staat reeds voor half april.
Deze tijd gebruik ik om haar twee juffen in te lichten en ook de zwem juf krijgt een korte toelichting! Haar vader en oma breng ik ook op de hoogte.De tv gaat regelmatig gewoon uit en het spelen op de Nintendo wordt beperkt tot een half uur per dag. Maar ik laat haar gaan naar de verjaardagsfeestjes (die uiteraard mega veel prikkels met zich meebrengen) ook dan licht ik de moeder van de jarige job even kort in. Ik help mijn jongste niet door haar niet te laten gaan, ook al zou ik die ''grote boze, vol met prikkels, buitenwereld'' voor haar willen beperken. Het wordt haar en onze uitdaging juist met die wereld om te leren gaan en voor zichzelf rust momenten in te bouwen. En met de hulp van de professionele derde partij, hoop ik voor mijn dochter, voor ons, en haar directe omgeving tips te krijgen waardoor we met zijn allen dit overzichtelijker kunnen maken. Zodat mijn lieve, intelligente en jongste dochter het leven met al haar indrukken, lawaai, kleuren, veel mensen én vervelende draadjes in sokken vooral met veel plezier tegemoet kan gaan!
Een sok met een ieniemienie draadje aan de binnenkant wordt door haar als een mega draad aangevoeld en als ik tegen haar mopper noemt ze dat ''mama's boze stem''. En zo kan ik nog uren doorgaan! Gelukkig kan ze zelf heel goed aangeven hoe het bij haar werkt, over de gebeurtenis bij het overblijven gaf ze aan ''dat er zoveel kinderen waren en die maakte ook zoveel lawaai, ik wil graag rust mama''.
Ik ben (nog) niet geschoold genoeg om een diagnose te kunnen stellen, maar buiten dat, ik wil niet ''dokteren'' over mijn eigen dochter. Dat wil ik (ik vind dat een must!) overlaten een een derde professionele partij. De afspraak staat reeds voor half april.
Deze tijd gebruik ik om haar twee juffen in te lichten en ook de zwem juf krijgt een korte toelichting! Haar vader en oma breng ik ook op de hoogte.De tv gaat regelmatig gewoon uit en het spelen op de Nintendo wordt beperkt tot een half uur per dag. Maar ik laat haar gaan naar de verjaardagsfeestjes (die uiteraard mega veel prikkels met zich meebrengen) ook dan licht ik de moeder van de jarige job even kort in. Ik help mijn jongste niet door haar niet te laten gaan, ook al zou ik die ''grote boze, vol met prikkels, buitenwereld'' voor haar willen beperken. Het wordt haar en onze uitdaging juist met die wereld om te leren gaan en voor zichzelf rust momenten in te bouwen. En met de hulp van de professionele derde partij, hoop ik voor mijn dochter, voor ons, en haar directe omgeving tips te krijgen waardoor we met zijn allen dit overzichtelijker kunnen maken. Zodat mijn lieve, intelligente en jongste dochter het leven met al haar indrukken, lawaai, kleuren, veel mensen én vervelende draadjes in sokken vooral met veel plezier tegemoet kan gaan!
Abonneren op:
Posts (Atom)