(Mexicaanse??) Griep

Het lijkt nu achter de rug maar vorige week waren de meiden ziek en dan bedoel ik echt ziek, van hangen op de bank, koorts (3 dagen lang), verkouden, overgeven, lodderige oogjes, ziek dus. Met de berichten in de media dat die Mexicaanse griep dus toch nog niet uitgeroeid was, was (en ben!) ik extra alert. En dat houdt voor mij in, heel veel onrust! Gelukkig kan ik veel thuis werken dus overdag kon in altijd wel in de buurt zijn en gelukkig is super oma in de buurt. En oma blijft kalm onder alle omstandigheden, overziet de situatie en troost haar kleindochters als ze hebben gespuugd (natuurlijk net als ik boodschappen ben doen, want dat kon omdat oma er was!) maar troost ook haar eigen dochter, want ik zal je eerlijk vertellen die onrust (lees angst/ bang voor, lees ''beren op de weg'') maakt het er niet op dat ik onder alle omstandigheden kalm blijf. Overdag ging het allemaal dus wel maar die avonden en nachten waren voor mij een beproeving! Je moet nog wel weten dat ik met mijn oudste dochter een koortsstuip verleden heb ook dat maakte het er niet op dat ik met een heerlijke kop thee op de bank kroop nadat ik de meiden in hun bed had gelegd. Trouwens voordat dat voor elkaar was.. want koorts opmeten, een zetpil zetten, ''nee lieverd ik doe het echt heel zachtjes ....!, neusdruppels en ook nog hoestdrank.
Om dan zo om de zoveel tijd even naar boven te sluipen en te kijken hoe ze lagen te slapen...waren ze niet te heet?...deken eraf....''ja maar toch wel fris hier op die kamer'' (heb -behalve als het vriest - de ramen op een kiertje open ...dus die deken dan half ..''wel op de benen maar niet op het lichaam...''.."zal ik misschien toch even temperaturen'' ..''ze slaapt nu eindelijk (onwijs verstopte neus!) misschien later''...en dit zo ongeveer elk uur...ook s nachts! En natuurlijk ben ik naar de huisarts geweest. Hij leek niet erg onder de indruk van de toestand van mijn meiden, ''en wanneer moet ik dan wel echt aan de bel trekken'', ''nou mevrouw als ze veel zieker zijn, veel benauwder, als ze gaan spugen''.... (en prompt spuugde mijn jongste toen we net thuis waren).

Waar ik maar mee wil aangeven dat je als ouder kwetsbaar bent als het om je kinderen gaat, en ''natuurlijk'' wist ik dit maar op het moment dat je er midden in zit...poeh.

Een mooie quote van Daphne Deckers (toen haar toen nog kleine zoon in het ziekenhuis lag)'' als je kind gezond is heb je wel duizend wensen, is je kind ziek dan heb je er maar één, beter worden''!

Voor het eerst!

Poeh spannend hoor, vandaag voor het eerst mijn eerste bericht op ''mijn'' blog, jawel ''mijn'' blog! Voor ''mijn'' praktijk als kind-jongerencoachmarionman.nl maar ook ''mijn'' belevenissen als mama, kind- en jongerencoach.

Wat ik wil proberen is vooral te laten zien dat iedere ouder met alle beste intentie van de wereld probeert zijn kinderen op te voeden. En ja daar gaat van alles ''mis'', voel je getroost, je bent zeker niet de enige! En wie zegt dat het ''mis'' gaat? Leer ervan, iets wat ik mijn meiden altijd zeg. Fouten maken prima, maar leer ervan en als t even kan maak de volgende keer een andere fout! Waarom zou dat niet voor ons ouders gelden? 

En nog een tip: als je t even kwijt was, zoek naar het stukje kind in jezelf, ga ook heerlijk met die slee van die hoge berg af (het liefst samen met je kind, pret voor tien, en de vrijbrief om eens heerlijk te gillen ;-)) en nu het weer ''heerlijk'' regent pak je rubberen laarzen (die staan naast de sneeuwboots) en stampen maar. Echt, ik garandeer je een heerlijk gevoel! 


Graag tot een volgende keer!

Welkom op het blog van Marion Man

Door mijn dagelijks opvoedingsperikelen te beschrijven wil ik laten zien dat er achter een coach ook heel gewoon een mama zit die ook fouten maakt  en die het ook lastig kan hebben met haar kinderen en de opvoeding ervan!