De moeder van de juf van mijn oudste is overleden, de juf is een paar weken niet op school geweest! Dit heeft veel indruk gemaakt in de klas en ook op mijn oudste.
Van de week zegt ze'' mam ik schrijf een kaart aan de juf om haar sterkte te wensen en ook voor haar broers en zussen als ze die heeft''! Ik zei toen ''wat een geweldig idee en wat ontzettend lief van jou''. Vandaag heeft ze de kaart geschreven samen met een vriendin die hier voor de lunch was. Een korte greep uit de woorden die zij op papier hebben gezet ''lieve juf, ik hoop dat u een fijn kerstfeest heeft en dat u weer snel in uw vel zit...''lieve juf ik wens u veel sterkte ook voor uw broers en zussen want het is vast moeilijk als je moeder overleden is''! Pure puurheid, ik schoot er zelf vol van toen ik het las!
Wat we als volwassen bijna allemaal te veel afleren is het reageren vanuit ons gevoel, denken we niet veel te vaak ''wat zal degene denken als ik dat, of zus, of zo, doe of opschrijf''? Niets!, want als het uit een gemeend authentieke gevoel komt kan het niet anders zijn dan dat die ander denkt ''Tjee wat lief, wat attent wat fijn dat iemand aan me denkt en met me meedenkt''!
Zullen we het eens gaan proberen, niet (teveel) denken maar doen?
Ik ga het meteen uit proberen maar vooral in de praktijk brengen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten