Samengesteld gezin... alleen t woord ''samengesteld'' al... het heeft voor mij ietwat een aparte smaak. Alsof je een heleboel ingrediënten bij elkaar doet en dan maar hopen dat t een beetje gaat smaken. Want ieders smaak is verschillend en daar zit wat mij betreft nu juist de crux! Verschillende (opvoeding)stijlen komen ineens samen en dat maakt een heleboel zaken een stuk ingewikkelder. Want hoe laat gaat een puber naar bed, en wanneer stuur een 7 jarige dame wel naar boven omdat ze maar blijft treuzelen met haar eten, wanneer mag een kind nu wel nog even plassen - ook al zitten we nog aan tafel te eten - en wanneer zeg je ''misschien lusten andere ook nog wel een beetje sla'' net voordat puberdochter voor de 3e keer het laatste restje uit de schaal vist.
Het aanspreken van ''niet jouw kinderen'' is een lastig iets..want je bent al snel ''dat mens'' (die toevallig de partner is van hun vader).
En als degene die de kinderen aanspreekt wil je niet de hele tijd ''de boeman'' uithangen! Althans ik niet, maar ik zie zoveel en dan bedoel ik niet alleen praktisch (haren in het doucheputje....die niet van jouw zijn) maar ook indirect en dan zit je ineens in een heel ''grijs'' gebied. Want het zijn niet jouw kinderen maar je hebt wel last van het gedrag. Wetende dat er een andere partner (de ex) vele male meer invloed op heeft (en soms ook niet de meest positieve invloed....) maar ondertussen gebeuren er wel dingen in ook jouw huis, op jouw bank, met jouw spullen,..in jouw irritatie zone!
Dus probeer ik rekening te houden met alles in iedereen maar zet ik ook heel duidelijk een grens neer! Dan maar de boeman! De tijd dat ik daar last van had is voorbij want ik geloof in het grenzen zetten voor kinderen (en ja juist ook voor pubers!) ik zal je vertellen ze zijn er dol op, ja natuurlijk geven ze dat niet toe..! Stel je voor zeg...duh! Maar met grenzen aangeven zeg je heel duidelijk ''tot hier en niet verder'' en daar houden kinderen van, van duidelijkheid, ook al komt er nog zoveel protest.
En tussen de beide partners (die samen in een huis wonen, je zou er nog van in de war raken..al die partners!) zal er heel, heel veel gecommuniceerd moeten worden over het wel of wee van alle kids. En voor degene die zijn/haar kinderen minder ziet is er natuurlijk het punt dat je het zo graag leuk houdt in de korte tijd dat de kinderen er zijn. Ook daar heb ik oprecht begrip voor maar tegelijkertijd zeg ik ook dat je kinderen er niet mee dient om ze niet op te voeden! Ook al is het jouw weekend/vakantie en wil je pais en vree, juist ook dan gaat opvoeden door in al haar ornaat. Ik zie het zo, juist dan kun je als ouder jouw waarden en normen meegeven die jij belangrijk vindt. Kinderen zijn flexibel en zullen ook die oppakken. Misschien laten ze het niet meteen zien in hun gedrag maar ik ben ervan overtuigd dat het aankomt.
Voordelen zijn er ook, het is erg leuk om te zien hoe een puber vent van 14 fanatiek Twister speelt met een 6 en 7 jarige...en voor die laatste twee is een meid van 12 met al een beetje make up heeeel stoer. Natuurlijk is het niet alleen kommer en kwel maar interessant blijft het, ik blijf me dan ook verbazen over zaken. Dat houdt me scherp.
Uit onderzoek is gebleken dat het zeven, ja 7 jaar duurt voordat samengestelde gezinnen op elkaar ingespeeld zijn. Okay....voorlopig dus nog ratjetoe.....;-)...''even'' volhouden dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten