Puur!

De moeder van de juf van mijn oudste is overleden, de juf is een paar weken niet op school geweest! Dit heeft veel indruk gemaakt in de klas en ook op mijn oudste.

Van de week zegt ze'' mam ik schrijf een kaart aan de juf om haar sterkte te wensen en ook voor haar broers en zussen als ze die heeft''! Ik zei toen ''wat een geweldig idee en wat ontzettend lief van jou''. Vandaag heeft ze de kaart geschreven samen met een vriendin die hier voor de lunch was. Een korte greep uit de woorden die zij op papier hebben gezet ''lieve juf, ik hoop dat u een fijn kerstfeest heeft en dat u weer snel in uw vel zit...''lieve juf ik wens u veel sterkte ook voor uw broers en zussen want het is vast moeilijk als je moeder overleden is''! Pure puurheid, ik schoot er zelf vol van toen ik het las!

Wat we als volwassen bijna allemaal te veel afleren is het reageren vanuit ons gevoel, denken we niet veel te vaak ''wat zal degene denken als ik dat, of zus, of zo, doe of opschrijf''? Niets!, want als het uit een gemeend authentieke gevoel komt kan het niet anders zijn dan dat die ander denkt ''Tjee wat lief, wat attent wat fijn dat iemand aan me denkt en met me meedenkt''!
Zullen we het eens gaan proberen, niet (teveel) denken maar doen?

Ik ga het meteen uit proberen maar vooral in de praktijk brengen!

Bewustzijn

7 Jaar is ze, aan de hand van haar moeder kwam ze binnen in mijn praktijk en de eerste 3 sessies liet ze die hand  niet los, behoorlijke faalangst en onzekerheid. Langzaamaan hebben zij en ik het samen opgebouwd, stapje voor stapje en bij sessie 4 liet ze de hand van haar moeder los en mocht haar moeder zelfs even naar huis in plaats van te wachten beneden. Na 7 keer te zijn geweest namen we met een dikke knuffel afscheid en wisten zowel de dame van 7 jaar en haar ouders, ook, hoe om te gaan met faalangst. Want bij alles wat minder goed gaat zijn er ook zoveel dingen die goed gaan.

Na een paar weken spreek ik de moeder, zij staat op het punt om haar dochter van school te halen. De juf benaderd in ieder geval haar dochter negatief, voor een positieve kijk op dingen is blijkbaar geen ruimte. Bij het ''10 minuten'' gesprek was het een en al negativiteit! En natuurlijk heeft dit zijn weerslag op haar dochter.

Daarom mijn oproep: juffen, meesters, voetbaltrainers, buurvrouwen, winkelmedewerkers, opa's en oma's, papa's en mama's en degene die ik nog vergeten ben, wees je bewust van je invloed, je houding, je opstelling, je taalgebruik dus alles van jezelf naar kinderen toe. Aansturen en corrigeren, ja zeker doen, maar ook de positieve dingen blijven benoemen. Ik beloof je, het doet heel veel goed, ook voor jezelf want de zaken negatief benaderen maakt dat je jezelf echt niet fijner voelt! Ga eens na bij jezelf als iemand in je directe omgeving constant roept dat je het niet goed doet...hoe moet dat voelen?

''De mooiste geest is een jeugdige geest als je niet meer jong bent''!

Veel succes!