Vanmiddag werd ik gebeld door de tussenschoolse opvang, mijn jongste dochter was niet lekker, at amper en klaagde over buikpijn en hoofdpijn. Toen ik aankwam op school en haar zag wist ik meteen dat ze zeker niet ziek was...maar wat dan wel? Een ding was zeker ze was wel erg blij me te zien, een vertrouwd gezicht. Thuisgekomen heb ik haar maar eerst tot zichzelf laten komen daar had ze duidelijk behoefte aan, even op de bank met binnen handbereik een glas limonade en haar nog volle broodtrommel. Na een uurtje was ze er weer en het glas limonade plus boterhammen waren binnen no time op. En..nog beter...boven ging ze haar kompas halen en de spelcomputer om woordspelletjes te doen en klok te kijken. Deze meid van nog geen 7 kan feilloos klok kijken! Ook ziet ze binnen een oogopslag het aantal hokjes in bijvoorbeeld een pannenonderzetter, ze telt de ruitjes in een tafelkleed en telt met gemak 141 plus 39 op. Op haar ''wensen lijst'' staat een bezoek aan de sterrenwacht en woorden als ''onbehaaglijk'' zijn voor haar heel normaal. Gaan er bij u al bellen rinkelen? Bij mij wel en als ik eerlijk ben niet voor de eerste keer. Al zeker sinds 1,5 jaar (en onbewust al langer) weet ik dat er ''iets'' anders is bij mijn jongste! Het is een schat van een meid en zeker niet a sociaal! Als er een zwemtas ingepakt moet worden meld ik dat van te voren, want ''nu'' brengt heel veel verzet van haar kant met zich mee! Meerdere opdrachten (handen wassen, jas ophangen en tas uitpakken) maak ik korter en ''hapklaar'' want de eerste opdracht gaat prima, maar de andere gaan ''verloren'' in haar hoofd. Ze doet wat ik haar vraag, dat zeker, maar ik moet het in kleine hoeveelheden aan haar aanbieden.
Een sok met een ieniemienie draadje aan de binnenkant wordt door haar als een mega draad aangevoeld en als ik tegen haar mopper noemt ze dat ''mama's boze stem''. En zo kan ik nog uren doorgaan! Gelukkig kan ze zelf heel goed aangeven hoe het bij haar werkt, over de gebeurtenis bij het overblijven gaf ze aan ''dat er zoveel kinderen waren en die maakte ook zoveel lawaai, ik wil graag rust mama''.
Ik ben (nog) niet geschoold genoeg om een diagnose te kunnen stellen, maar buiten dat, ik wil niet ''dokteren'' over mijn eigen dochter. Dat wil ik (ik vind dat een must!) overlaten een een derde professionele partij. De afspraak staat reeds voor half april.
Deze tijd gebruik ik om haar twee juffen in te lichten en ook de zwem juf krijgt een korte toelichting! Haar vader en oma breng ik ook op de hoogte.De tv gaat regelmatig gewoon uit en het spelen op de Nintendo wordt beperkt tot een half uur per dag. Maar ik laat haar gaan naar de verjaardagsfeestjes (die uiteraard mega veel prikkels met zich meebrengen) ook dan licht ik de moeder van de jarige job even kort in. Ik help mijn jongste niet door haar niet te laten gaan, ook al zou ik die ''grote boze, vol met prikkels, buitenwereld'' voor haar willen beperken. Het wordt haar en onze uitdaging juist met die wereld om te leren gaan en voor zichzelf rust momenten in te bouwen. En met de hulp van de professionele derde partij, hoop ik voor mijn dochter, voor ons, en haar directe omgeving tips te krijgen waardoor we met zijn allen dit overzichtelijker kunnen maken. Zodat mijn lieve, intelligente en jongste dochter het leven met al haar indrukken, lawaai, kleuren, veel mensen én vervelende draadjes in sokken vooral met veel plezier tegemoet kan gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten